παραξυρώ

-άω, ιων, τ. παροξυρέω, Α

ξυρίζω πλαγίως («παραξυρήσας ἐν τῇ κεφαλῇ παρὰ τὸ οὖς..., Ιππ. Νούσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + ξυρῶ «ξυρίζω»].